Wiadukt nad Koblenzer Straße w Moguncji
Kładka nad ulicą Koblenzer Straße jest ważnym elementem koncepcji komunikacyjnej "Rozbudowy Stadionu i Kampusu" w Moguncji. Aby kampus uniwersytecki mógł być nadal wykorzystywany jako parking podczas meczów Bundesligi, należało stworzyć jego funkcjonalne połączenie ze stadionem. Ponadto obiekt pełni funkcję łącznika pomiędzy nowym i starym kampusem uniwersyteckim wspierając w ten sposób komunikację pomiędzy obiema siedzibami uczelni. W tym celu z estakady skorzystają nie tylko piesi i rowerzyści, ale także studenci przemieszczający się autobusami linii kampusowej.
Ponieważ obiekt ten znajduje się w bardzo eksponowanej lokalizacji i jest ważny także dla opinii publicznej, stanowi on niejako pierwszą atrakcję dla wielu gości odwiedzających Moguncję, w 2008 roku rozpisano konkurs na ekspertyzę planistyczną. Zwycięzcą konkursu zostało konsorcjum Schüßler-Plan i schneider+schumacher.
à czytaj dalej
Idea projektu
Poza wymaganiami dotyczącymi ruchu drogowego zakres zadań odnosił się również do potrzeby zabezpieczenia na wypadek upadku z kładki osób lub przedmiotów. Ponieważ w dni meczów Bundesligi z kładki korzysta nawet 12 000 osób, należało przygotować propozycje zabezpieczenia ruchu kołowego znajdującego się pod kładką. Ponadto należało stworzyć koncepcję oświetlenia, które w nocy nadawałoby charakter zarówno esplanadzie, jak i kładce.
W wyniku tego zadania, i we współpracy z architektami, opracowano najpierw formę przekroju poprzecznego, w którym balustrada jest odsunięta od zewnętrznej krawędzi mostu za pomocą pochylonych parapetów.
Pozioma odległość 1,50 m pomiędzy poręczą a zewnętrzną krawędzią mostu tworzy wizualny dystans do drogi poniżej. W ten sposób zdecydowanie zmniejsza się źródło zagrożenia, że przedmioty mogłyby zostać celowo zrzucone z mostu na jadące dołem samochody. Parapety składają się z trójkątnych betonowych płyt, na których umieszczono stalowe balustrady z perforowaną blachą. Zintegrowana z osłoną taśma świetlna zapewnia efektowne oświetlenie konstrukcji. Idea pochylonych balustrad została przeniesiona na przekrój poprzeczny i jest konsekwentnie kontynuowana również w ukształtowaniu podłużnym pomostu.
Konstrukcja nośna
Konstrukcja nośna mostu została zaprojektowana jako trójprzęsłowa belka płytowa z betonu sprężonego o zmiennej wysokości. Rozpiętości przęseł wynoszą 15,0 m – 25,8 m – 15,0 m, rozpiętość całkowita wynosi 55,8 m. Dwie środkowe podpory składają się z żelbetowych płyt, które są monolitycznie połączone z konstrukcją nośną. Łożyska zostały umieszczone tylko na wysokich przyczółkach, aby zapewnić dylatację wzdłużną.
Wysokość konstrukcyjna ustroju nośnego została zaprojektowana różnie w kierunku podłużnym mostu i wynosi 1,40 m w obrębie podpór środkowych oraz 1,0 m na przęsłach. Wysokości przekroju poprzecznego pomostu w osi mostu również zostały zaprojektowane zmiennie i wynoszą 0,30 m na przęsłach oraz 0,50 m w obrębie podpór.
Liniowe połączenie tych wyższych i niższych punktów tworzy charakterystyczny widok z dołu, skąd widać ciekawe, jakby pogiętą, geometrycznie ciekawą powierzchnię. Budowę obiektu zakończono w sierpniu 2015 roku. Zdobył on później prestiżową nagrodę "International Architecture Award 2017" przyznawaną przez The Chicago Athenaeum oraz European Centre for Architecture, Art, Design and Urban Studies.
